Terwijl de wereld brandt van conflicten en verschuivende machtsverhoudingen, zoekt Europa naar haar plek in een nieuwe wereldorde. De strategische blik is daarbij vaak gericht op: het Midden-Oosten, de Balkan, of de dreiging van hybride oorlogen gevoed door China, Rusland en Iran. Maar tijdens een ontmoeting in Napels met de voorzitter van het Free & Open Indo-Pacific Forum, Kaush Arha, werd ik gewezen op een onderbelichte ontwikkeling: het Noordpoolgebied. Waar het zee-ijs het snelst op aarde opwarmt en in rap tempo verdwijnt, opent zich letterlijk ruimte voor scheepvaart, grondstoffen, visserij, en dus economische macht. De strategische kansen zijn enorm. Niet alleen voor de acht Arctische landen, waaronder Rusland, maar ook voor mondiale spelers als China die al volop investeren in deze regio. Waar de randen van de oceaan al smelten, zal volgens de voorspellingen vanaf 2040 de Noordpool in de zomer grotendeels ijsvrij zijn. Daarmee verandert het gebied van een bevroren niemandsland in een speelveld waar belangen gaan botsen met economische en politieke gevolgen. Hoog tijd dat we het hier vaker over gaan hebben. 

Gemeentebelang werkt voor u, voor mij, voor ons allemaal, maar vooral mét u. Die samenwerking is geen vrijblijvende luxe, maar een fundament van ons bestuur. Thorbecke maakte immers niet voor niets een bewuste scheiding in drie bestuurslagen. Juist om de burger meer directe invloed te geven op het bestuur. Een daad van ware democratische verfijning als u het mij vraagt. Maar uw betrokkenheid is om meer redenen onmisbaar. Niet alleen om gehoord te worden, maar ook om samen de volksvertegenwoordiging en het bestuur verder te professionaliseren. Dat is niet mijn conclusie, maar van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR), die dit nadrukkelijk onderstreepte in haar rapport Deskundige Overheid. Het is dus hoog tijd dat de gemeenteraad u vaker opzoekt maar ook dat u zich nadrukkelijker met het bestuur bemoeit. Alleen zo houden wij onze democratie levendig, kundig en waardig. 

Toen ik een video zag van Greta Thunberg tijdens de Pride in Boedapest, werd eens te meer bevestigd hoe fluïde de idealen, evenals de genderidentiteit van de hedendaagse linksprogressieven zijn. Het is opvallend om boos te zijn op een land dat de Pride verboden heeft, terwijl men nog maar enkele weken geleden in de wateren nabij Hamas aanwezig was en protesteerde tegen een land dat wel minderheidsrechten erkent. Gelukkig hebben ze in Gaza wel een pride…… Een week later keek ik met verbazing toe hoe dezelfde moraalridders, onder wie Kamerleden, de afschaffing van de slavernij vierden, terwijl zij kort daarvoor nog werden bedankt voor hun anti-Israëlhouding door de Houthi’s. Een groepering die slavernij tot op de dag van vandaag in stand houdt. Links Nederland wilde de wereld “rechtvaardiger” maken, met het hart op de juiste plaats en de blik vooruit. Maar ergens onderweg raakten ze de kaart kwijt, het moreel kompas sloeg op hol en het gezonde verstand werd ingeruild voor morele superioriteit. Nu noemen ze elke zijweg nog steeds ‘vooruit’, terwijl ze al tijden vastzitten in het drijfzand van het extremisme.

Alle culturen dient men te omarmen, behalve de westerse, en geen enkele cultuur mag men afwijzen, behalve diezelfde westerse cultuur. Deze morele hypocrisie is uitgegroeid tot een dominante gedachte binnen onze samenleving, waarin westerse normen en waarden worden gereduceerd tot louter subjectieve voorkeuren. Het gevolg is dat de vrijheden die onlosmakelijk verbonden zijn met de westerse beschaving en haar intellectuele en morele erfenis steeds meer onder druk komen te staan. Ik mis in het politieke debat het besef dat deze liberale waarden, zowel binnen onze liberale democratieën als in het bredere internationale systeem, de kern vormt waarop de hoogste mate van vrijheid, rechtvaardigheid en welvaart die de mensheid ooit heeft gekend, rust. Toch zien we een steeds duidelijker wordende instabiliteit ontstaan binnen het liberalisme. De progressief liberalen en de klassiek liberalen bevinden zich op een langzaam maar onafwendbaar pad van scheiding. Waar ooit een natuurlijke balans bestond, groeit nu een diepe kloof. Het is dan ook hoog tijd de aandacht te richten op het conservatief liberalisme, het enige liberalisme dat de westerse vrijheden zal beschermen tegen de ontwrichtende uitdagingen van deze tijd.

Afgelopen weekend was ik samen met Nawin Ramarchan en Lourdes aanwezig bij de ECR-conferentie European Awareness Days in Napels over de Europese veiligheid. Tijdens dit weekend spraken we met veel plezier oude bekenden, ontmoetten we nieuwe mensen en versterkten we bestaande samenwerkingen. Daarnaast wisselden we inzichten uit over kansen en strategieën ter versterking van de Europese veiligheid met vertegenwoordigers van Europese studentenorganisaties, geopolitieke experts, Europarlementariërs, nationale parlementsleden, ministers en voormalig regeringsleiders, waaronder Mateusz Morawiecki (Polen) en Kolinda Grabar-Kitarović (Kroatië). 

Vandaag bespreken we een vraagstuk dat in het hele land tot spanningen leidt: de vestiging van een nieuw asielzoekerscentrum. Een ingewikkeld dossier, ongetwijfeld. Maar voor mij is de kern helder. Harderwijk heeft in de afgelopen jaren ruimschoots zijn bijdrage geleverd. We boden onderdak aan meer dan 800 asielzoekers, ruim het dubbele van wat aan ons werd gevraagd. Het was een keuze die gepaard ging met meer dan 600 incidenten in één jaar, waarvan maar liefst 244 met een gewelddadig karakter.

Na een uitstekende campagne, waarbij slechts enkele tientallen posters van ons sneuvelden, gingen op maandag 12 mei de verkiezingen van start voor de Universiteit Utrecht. Tot en met de laatste dag, woensdag 14 mei, voerden wij campagne met een enthousiast en toegewijd team. Op zowel het Science Park als in de binnenstad waren onze vrijwilligers zichtbaar aanwezig. Daar deelden zij ons verhaal, gingen in gesprek en boden studenten een luisterend oor. 

Voor het nieuwsplatform NieuwRechts sprak ik over medezeggenschap, het streven naar excellentie en de rol van de universiteit in de bredere samenleving.

Column voor Reactionair. Al jaren kiezen buitenlandse studenten ervoor hun academische opleiding in Nederland te volgen. In het afgelopen studiejaar was maar liefst één op de zeven studenten afkomstig uit het buitenland, goed voor zo’n 15 procent van het totaal. Daarbij gaat het nadrukkelijk om studenten die hier een volledige bachelor- of masteropleiding volgen, niet om tijdelijke uitwisselingsstudenten.

Pim Fortuyn blijft rondspoken in mijn hoofd, en in dat van velen. Niet slechts vanwege de nog altijd actieve fanaccounts, de activiteiten van de Jonge Fortuynisten of de oude interviews die met regelmaat op mijn voor-jou-pagina verschijnen, maar vooral omdat de kwesties waarvoor hij waarschuwde óf nog niet zijn opgelost, óf nu in een nieuwe vorm terugkeren.

Gisteren was ik bij de indrukwekkende en waardige Dodenherdenking op begraafplaats Oostergaarde. Het was bijzonder om te zien hoe jong en oud, na 80 jaar vrijheid, samenkwamen om te herdenken.

Voor de Universiteit Utrecht hebben wij — samen met Eva van Jaarsveld, Thomas Klok en Anisa Suherli — een adviespaper geschreven over digitale weerbaarheid binnen de instelling namens een zelf verzonnen cybersecurity-bedrijf. Dit deden wij in het kader van het vak Besturen en Organiseren van Publieke Vraagstukken: Analyseren & Adviseren. Vanuit een bestuurskundige en organisatorische invalshoek hebben wij het vraagstuk benaderd. Aan de hand van interviews zijn wij uiteindelijk tot drie aanbevelingen gekomen.