Bij onze oosterburen ontvouwt zich momenteel een opmerkelijke omwenteling in het politieke landschap. Terwijl in Nederland de Linkse Groenen terrein winnen in de peilingen en er een toenemende versnippering van politieke partijen plaatsvindt, met meer partijen dan kaasboeren, zien we in Duitsland een opkomst van realistisch rechts met een vrijwel volmaakte leider. Hier doel ik op Joachim-Friedrich Merz van het CDU. Vandaag zal ik u bijpraten over de huidige ontwikkelingen in de Duitse politiek, waar momenteel een soortgelijke revolutie plaatsvindt als destijds met Pim Fortuyn in Nederland.

Een vereiste van onze democratische rechtstaat is het evenwicht in- en de wederzijdse afhankelijkheid van machten. De ‘trias politica’ van Montesquieu. De grondslag hiervoor vond zijn basis in het feit dat de monarchie langzaamaan stabiliteit inboette. Exact wat er nu gaande is met (het vertrouwen in) de democratische rechtstaat.

Lloyd-Leonard Opdam, 26-06-2023, Universiteit Utrecht, Bestuurs- en Organisatiewetenschap, Leergroep 1, Studiejaar 1, Vak: Economie en Openbare Financiën

Joost Eerdmans zegt altijd dat hij kritisch ten opzichte van de Europese Unie is. Daarmee wordt JA21 altijd gezien als een anti-EU partij. Echter zouden linkse partijen dit ook in hun partijprogramma moeten zetten, aangezien de EU te werk gaat als een dictatoriaal bestuursorgaan. Waar de Europese Unie immer beweert zich te beijveren voor de democratisering van naties, schiet dit bestuursorgaan zelf schromelijk tekort op dit gebied. De EU zorgt hierdoor voor een exponentiële proliferatie van wetgeving wat resulteert in geleidelijke vervaging van denkbeeldige grenzen. Een interne crisis is het gevolg door Europese dwangpolitiek dat gepaard gaat met uitingen omtrent het Woke-isme. Als niemand kritisch kijkt binnen de EU naar zichzelf dan moet het Europese volk het maar doen.

"Geachte voorzitter, mijn naam is Lloyd Opdam en ik ben 21 jaar oud. Ik kom uit Harderwijk, dat wellicht bekend in de oren klinkt vanwege het Dolfinarium. U vraagt zich waarschijnlijk af wat ik hier doe. Mijn vader en oma komen uit Den Haag en hebben hier gewoond, vroeger op de Badhuisweg. Mijn vader is vertrokken, maar mijn oma woont hier nog steeds. Ik ben zeer geïnteresseerd in de politiek en studeer daarom Bestuurs- en Organisatiewetenschappen. Wanneer ik met mijn oma Joopie over politiek praat, heeft zij het vaak over Richard de Mos. Zij vertelt mij dan verhalen over de goede dingen die hij doet voor de stad. Zij herhaalt dagelijks dat De Mos eens een haring bij haar heeft gehaald en ik zie de vreugde in haar ogen als zij over hem spreekt. Dit inspireert mij. Ik wilde altijd al de politiek in om mensen te helpen en hiermee bijdragen aan het algemeen belang. Nu weet ik ook hoe dat moet.

Zihni Özdil schreef afgelopen weekend in EW Magazine dat we ons niet moeten verbazen als Caroline van de Plas de eerste vrouwelijke premier van ons land zal gaan worden. De meest voorname reden die opiniemakers hiervoor geven is: “ze is een vrouw van het volk”. Maar dit is niet de grootste aanjager van haar succes. Dat heeft Pim Fortuyn ons laten zien. Ook al was ik nog maar net een maand oud toen deze visionair lafhartig werd vermoord, ik bewonder het vooruitstrevende werk van deze professor enorm. Met columns probeer ik het Fortuynisme voort te zetten, echter wil ik het vandaag meer hebben over de motor van het verspreiden van zijn gedachtegoed en waarschuw ik u voor de wederopstanding van GroenLinkse communisten.

We zien een terugkerend probleem dat een bedreiging is voor de betrouwbaarheid van de wetenschap. Het gaat hier over de reproduceerbaarheid van onderzoeken. Deze wetenschapspraktijk houdt in dat een onderzoek kan worden herhaald en bij de herhaling met de bestaande data een vergelijkbaar resultaat wordt behaald, wat vervolgens de wetenschappelijke waarheid kan bevestigen. Weliswaar is dit zeer discutabel aangezien het tegenovergestelde steeds vaker gebeurd en het al tientallen jaren bijna onopgemerkt blijft. Doordat de reproduceerbaarheid uitblijft, is repliceerbaarheid automatisch onmogelijk. Daar doe je namelijk bijna hetzelfde, alleen gebruik je dan nieuwe data om met dezelfde methodiek het onderzoek te vernieuwen. De kwaliteit van wetenschap lijkt toch niet zo tijdloos als Brits etholoog Richard Dawkins in 2013 beweerde. 

Afgelopen week voerde ik campagne in Harderwijk en Arnhem, en raakte vervolgens aan de praat met verschillende mensen. Van mensen die mij populist noemde tot mensen met serieuze zorgen over de toekomst van ons land. Dit waren meestal de burgers die niet wilde gaan stemmen. Bij velen van hen was het vertrouwen in het systeem dermate laag dat het gevoel van machteloosheid de beslissing maakte. De democratie waar niet meer in geloofd wordt, is er nog wel degelijk, al zal ik niet ontkennen dat deze enorm onder druk staat. Toch is het de moeite waard om voor dit systeem te vechten, en daarvoor kunnen we geen veldslag uit de weg gaan. Dus daarom moet u stemmen! Nog niet overtuigd? Ik licht het nog even toe.

De verheerlijking van geweld dat een klimaatactivist uitte op een partijcongres van GroenLinks zette mij aan het denken. Zodra Forum voor Democratie dit doet is geen vergelijking met nazi-Duitsland onrechtvaardig, maar als Links-Nederland geweld predikt zien we het alleen terug op Nieuwrechts.nl. Gek eigenlijk want beiden rechtvaardigen geweld op volgens hen legitieme redenen. Ik noem het eerder gestoorde redenen. De FVD doet het omdat zij denken dat wij in een groot complot leven en GroenLinks omdat zij denken dat we genocide plegen op de bevolking, wanneer we onze wereld niet snel veranderen in een groene bubbel. Het is terecht dat deze oproepen tot opstand worden verafschuwd, want de geschiedenis leert ons dat oorlogen ontstaan wanneer mensen geloven dat de prijs van agressie goedkoop is. Maar toch is het onterecht dat het oproepen tot geweld alleen bij de partij van Thierry Baudet wordt veroordeeld. Helemaal als je bedenkt dat de macht van de FVD te verwaarlozen is, terwijl GroenLinks daadwerkelijk de macht kan grijpen na de fusering met de PVDA in de Eerste Kamer. De schade die GroenLinks kan gaan aanrichten is dus veel groter. Maar niet alleen GroenLinks vertoond extreem gedrag in aanloop naar de Provinciale Statenverkiezingen. Ook de coalitiepartijen lijken zich geen houding te kunnen geven tijdens deze strijd. Maar hoe komt het dat de partijen zo doordraaien?

Minister Franc Weerwind van Rechtsbescherming heeft vorig jaar, mede onder druk van de Kamer, besloten tot een verbod op reclame voor gokken op tv, radio en in de openbare ruimte. Een besluit dat mij erg onder de huid is gaan zitten. Wederom een vorm van overheidsbetutteling waar liberaal Nederland niet op zit te wachten. Nadat vlees- en visreclames weg moeten van D66, staat nu ook de gokwereld onderdruk. Toch zijn de meningen over dit onderwerp nog meer verdeeld. Enerzijds vindt links Nederland het voorstel gerechtvaardigd door de ellende die gokken veroorzaakt, voortkomend uit een sterke verslavingstrigger. Anderzijds is het volgens rechts Nederland de zoveelste beperking op de individuele vrijheid van de burger en zijn juist die reclames de oplossing van de problemen omtrent gokken. Op de Universiteit Utrecht deelde ik mijn mening en riep dat vervolgens tegenreacties op bij de meerderheid. Echter is een gedachte, die geen tegenspraak uitlokt, ware beter niet uitgesproken. Daarom ga ik vandaag de tegenspraak tegemoet en doe ik dat in een open debat met medestudent Berend Kuling. Zoals Nederlands dichter Bergman al zei: “botsende meningen, de enige voorwaarde voor een menswaardig bestaan.”

Mijn oma heeft het mij laatst verboden om het over politiek te hebben met mijn opa. De meningsverschillen lopen regelmatig uiteen tot hevige discussies wat ten koste gaat van de sfeer aan tafel. Van klimaat tot migratie, mijn opa staat met zijn linkse mening lijnrecht tegenover die van mij. Het lijkt dat we elkaar in politiek opzicht minder gaan begrijpen maar toch is er een verbinding. Mijn opa en ik schudden elkaar de hand als het gaat om Pieter Omtzigt. Deze schets zie ik steeds vaker. Pieter Omtzigt verbindt niet alleen links met rechts maar ook de Randstad met de rest van Nederland. Het is wellicht niet de treinverbinding waar Noord-Nederland zo naar verlangt, maar wel een politieke verbinding. Samen met Max Weber kijken we naar wat Omtzigt zo goed maakt.

Er wordt in het onderzoek eerst gekeken naar de blik van de filosofen Plato, Machiavelli, Mill en Sen op de waarde van de democratie en vervolgens naar hun denkwijze over de klimaat-aanpak/crisis. Ten slotte wordt er een conclusie getrokken over welke denker de meeste bijdrage biedt in het debat.