Terwijl ik normaal gesproken van de ene vergadering naar de andere ga, lig ik nu op een strandbedje in de tuin. Na een week begin ik de fractieavonden op maandag te missen. Zijn de vergaderingen soms saai? Zeker. Maar ze zijn ook leuk, bijvoorbeeld als John weer een grappige opmerking maakt. Indrukwekkend: als Mark zich dossiers van jaren geleden herinnert. Activerend: als Ernst de discussie met je aangaat. Bewonderenswaardig: wanneer Bert iedere mail van inwoners uiterst serieus neemt. En leerzaam: dankzij de kennis en de diversiteit van het fractieteam. De gedachte dat wij de ‘inwoners’ dienen, maakt het geheel extra bijzonder. Of moet ik ‘burgers’ zeggen?

Ondanks dat ons land doordrenkt is met taboes en politieke correctheid, wordt Geert Wilders al sinds de oprichting van de PVV voortdurend gedemoniseerd. In discussies met medestudenten wordt de man die pleit voor het beperken van ongecontroleerde migratiestromen en opkomt voor Nederlandse normen en waarden, tegenwoordig weggezet als dictator. Deze beschuldiging is gebaseerd op het feit dat zijn partij geen leden kent. Zelfs Pieter Omtzigt heeft zijn ongenoegen over Wilders en zijn ‘eenmanspartij’ geuit. Juist de politicus die in zijn derde aanbeveling voor een ‘nieuw sociaal contract’ kritiek uit op politici die zich over alles uitlaten en hen aanraadt zich te concentreren op het maken van goede wetgeving en het controleren van de regering. Wilders reageerde met: ‘Waar bemoei je je mee’. Een zeer terechte opmerking, als u het mij vraagt. Het is immers een links pamflettistisch narratief en volledig aan Wilders zelf om te bepalen of hij leden wenst toe te laten tot zijn partij.

Download en lees hier het onderzoeksrapport 'Samen op weg naar een sterke fundering', uitgevoerd in opdracht van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Dit kwalitatieve onderzoek moest binnen twee maanden goed gefundeerde aanbevelingen bevatten voor het Ministerie van BZK, om hen beter inzicht te geven in hun rol binnen de aanpak van de funderingsproblematiek.

Afgelopen donderdag woonde ik het eerste debat van onze nieuwe minister-president, Dick Schoof, bij. Hoewel ik mij bewust was van de grote verdeeldheid binnen onze samenleving, werd dit tijdens het debat in de Tweede Kamer pijnlijk bevestigd. Ik ben van mening dat wrijving in een parlement legitiem is, aangezien dit de plek is waar inhoudelijke debatten tussen vertegenwoordigers van kiezers moeten worden uitgevochten. Normaliter weerspiegelt het debat in de Tweede Kamer dan ook de discussies binnen de samenleving. Het bedroefde mij echter enorm dat dit debat op dezelfde oppervlakkige en chaotische wijze werd gevoerd als in de samenleving, en dat inhoudelijkheid ontbrak. Hieruit trok ik meerdere conclusies: ten eerste, dat sommige aanwezigen in de Kamer geen toegang meer zouden moeten krijgen tot het netwerk. Ten tweede, dat de oppositie de rol van sensatiebeluste media heeft overgenomen. En ten slotte, dat de verdeeldheid binnen onze samenleving niet zal worden opgelost door Den Haag.

Zie hier mijn interview bij NieuwRechts. Samen met Laura Oorschot bespreek ik de staat van het hoger onderwijs, het studentenwelzijn en de demonstraties op universiteiten. 

Zie hier mijn interview bij Café Weltschmerz. We bespreken de staat van het hoger onderwijs, de ontwikkeling van de Vrijmoedige StudentenPartij en het hoofdlijnenakkoord. 

Het nieuws over het overlijden van de president van Iran bracht een zekere opluchting met zich mee. Onder zijn bewind is Iran uitgegroeid tot een staat die vaak wordt gezien als een bedreiging voor de westerse normen en waarden. Hoewel dit een standpunt is dat velen niet hardop durven uit te spreken, deel ik deze mening met overtuiging. Waar de moraalridders van de Europese Unie zich normaliter profileren als toonbeelden van rechtvaardigheid en mededogen, zien we nu een sinistere ommekeer: een duistere zijde, waar de ondemocratische wettenfabriek haar ware gezicht laat zien. Het aroma van geld hangt rond Iran, en daarom achtte de voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, het gepast om zijn condoleances en sterkte te wensen aan de familie van de president. Ik zou eerder het volk feliciteren, aangezien zij nog steeds grotendeels streven naar het historisch prachtige Perzië, waar vrijheid en vreugde heersten in plaats van onderdrukking en verderf. Condoleances zouden veeleer gericht moeten zijn aan de nabestaanden van de Iraniërs die vielen onder het bewind van de ‘Slager van Teheran’, en aan de nabestaanden van de slachtoffers van door Iran gefinancierde terroristische aanslagen wereldwijd. Terwijl menigeen zich druk maakt om conflicten die ons niet direct raken, vormt Iran reeds jaren de grootste vijand van zowel het Westen als de islam. In deze combinatie fungeerde Iran onder leiding van Raisi als een katalysator voor polarisatie en haat in onze contreien.   

De Europese verkiezingen staan voor de deur! Met een huidige opkomst van slechts 42% is er nog veel winst te behalen, vooral onder jongeren van 18 tot 21 jaar. Deze groep voelt zich vaak niet goed vertegenwoordigd in de politiek, wat niet verrassend is gezien de vicieuze cirkel die hierdoor ontstaat. Jongeren stemmen niet omdat ze zich niet vertegenwoordigd voelen, en daardoor worden ze inderdaad niet vertegenwoordigd (Henn & Weinstein, 2006; Glasford, 2008).

Hierbij het beleidsplan: 'Jong en Oud Weer Vertrouwd' voor de gemeente Harderwijk-Hierden. Een actieplan om eenzaamheid onder ouderen tegen te gaan. Deze opdracht is onderdeel van het vak 'Beleid, Rationaliteit en Macht' van de studie Bestuur -en Organisatiewetenschap aan de Universiteit Utrecht. 

Utrecht – Na drie intensieve verkiezingsdagen heeft de Vrijmoedige StudentenPartij zich nu ook gevestigd aan de Universiteit Utrecht. Als nieuwkomer hebben wij twee zetels veroverd in de universitaire raad. Deze prestatie vormt voor de Vrijmoedige beweging een cruciale stap in de strijd voor academische vrijheid, met in gedachten dat deze centraal gelegen universiteit een voorloper is in onderzoek naar actuele maatschappelijke thema's. Tijd om na deze nederzetting verder te groeien in Utrecht!

In de oorsprong bedoeld als een baken van verlichting, vrijheid en kennis, heeft de academische tempel zich geëvolueerd tot een bastion van extreemlinks gedachtegoed. Het is een zorgwekkende ontwikkeling waarbij de fundamenten van open debat en democratie zijn ondermijnd, en met name de pilaren van vrijheid van meningsuiting en onderlinge tolerantie met een sloopkogel van wokisme te maken krijgen. Kijkend naar het verleden, is deze beperking van academische vrijheid een alarmerend signaal, waarbij de geschiedenis ons leert dat de autocratisering van landen begint met het verstikken van academische vrijheid. 

Ben jij een rechtsgeoriënteerde en/of conservatieve student aan de Universiteit Utrecht en voel jij je dus niet vertegenwoordigd? Goed nieuws! De Vrijmoedige StudentenPartij (VSP) breidt zich uit naar de Universiteit Utrecht. Want ook daar zijn we keihard nodig! Met een gelijkgestemd partijprogramma zullen VSP’ers Lloyd-Leonard Opdam en Sven Hospers met andere vrijmoedige studenten streven naar een verbetering van de universiteit.