Een essay over het belang van academische vrijheid aan Universiteiten in het onderwijs en onderzoek door de bril van grondleggers: Wilhelm von Humboldt, John Stuart Mill en Karl Jaspers. 

Dit jaar stond ik in het jaarlijkse magazine van Ongehoord Nederland (ON!). Hierin kreeg ik de kans mezelf voor te stellen als vertegenwoordiger van de toekomstige generatie en het belang van pluriformiteit in het debat toe te lichten, als fundament voor een gezonde democratie.  

Op 18 oktober 2024 had ik de gelegenheid om met Professor Magrassi te spreken over de rol van wetenschap in de internationale veiligheidssector, met name in de context van geopolitieke veiligheid.

Elk jaar maakt mijn hart een sprongetje als de schaatsbaan weer wordt opgezet. Het is voor mij niet alleen het teken dat kerst dichtbij komt, maar ook een herinnering aan alle mooie momenten die ik hier heb beleefd. Als kind schaatste ik mezelf uitbundig in het zweet, struikelde minstens zes keer en eindigde doorweekt met een warme chocolademelk in mijn hand naast mijn moeder bij de Boterlap. Om vervolgens weer het ijs op te willen – om tikkertje te spelen, sneeuwballen te gooien of mijn broertje om te gooien. Toezichthouders keken soms hoofdschuddend toe, maar het plezier was ongeëvenaard.

Als student in Rome merk ik dat ik Nederland soms mis – ja, werkelijk. Ik mis ons gave landje. Maar die heimwee vervaagt al snel zodra ik meldingen uit Utrecht ontvang over de voortdurende protesten tegen de hoger-onderwijsplannen van het nieuwe kabinet. Of wanneer ik de Canal Digitalapp open en talkshowtafels zie vol linkse tranen en verontwaardiging over de langstudeerboete en de aangekondigde bezuinigingen. Waar komt toch dit drama vandaan? Het lijkt erop dat men niet beseft dat een bezuiniging op het hoger onderwijs en onderzoek niet noodzakelijk een bezuiniging op de kwaliteit van het hoger onderwijs en onderzoek inhoudt. Integendeel, deze twee zogenaamd controversiële maatregelen zouden juist een positieve invloed kunnen hebben op zowel de sector als de samenleving. Toch lijkt deze opvatting zeldzaam, alsof elke kritische blik op het onderwijs als heiligschennis wordt gezien.

Terwijl ik normaal gesproken van de ene vergadering naar de andere ga, lig ik nu op een strandbedje in de tuin. Na een week begin ik de fractieavonden op maandag te missen. Zijn de vergaderingen soms saai? Zeker. Maar ze zijn ook leuk, bijvoorbeeld als John weer een grappige opmerking maakt. Indrukwekkend: als Mark zich dossiers van jaren geleden herinnert. Activerend: als Ernst de discussie met je aangaat. Bewonderenswaardig: wanneer Bert iedere mail van inwoners uiterst serieus neemt. En leerzaam: dankzij de kennis en de diversiteit van het fractieteam. De gedachte dat wij de ‘inwoners’ dienen, maakt het geheel extra bijzonder. Of moet ik ‘burgers’ zeggen?