Ik vertrek naar Afrika

De internationale hulporganisatie Artsen zonder Grenzen heeft vanaf vandaag een team in Ter Apel dat zorg levert aan asielzoekers die vanwege het gebrek aan opvangplaatsen buiten de poort moeten blijven (NOS nieuwsbericht van 25 augustus 2022).

Het was schokkend om te lezen dat een hulporganisatie, die normaal alleen in landen opereert als; Somalië en Pakistan, nu ons land te hulp moest schieten. Een groot deel van de asielzoekers dachten deze hulpverleners niet meer nodig te hebben maar dat is dus niet het geval. Veel van deze migranten komen uit veilige landen en hopen hier een mooie toekomst op te bouwen en te profiteren van de “goed” functionerende democratische rechtstaat. Gelukzoekers worden ze genoemd. Echter adviseer ik niet hier heen te komen. Niet omdat ik het hen niet gun, maar omdat de toekomst in Afrika ligt. U hoort mij goed, geen China, geen Amerika en geen Nederland, maar Afrika. Vandaag ga ik jullie vertellen waarom we misschien met zijn allen naar Afrika zouden moeten vluchten.

“Ik adviseer u terug te keren”

Een goed functionerende democratische rechtsstaat drijft op een stabiele economie. Een belangrijke factor waarom mensen uit Tunesië, Somalië en Ethiopië hun vaderland verlaten en hierheen komen. Echter is de economie aan het wegstromen en lijkt de democratische rechtstaat te zinken.

Dertig jaar geleden kon een eenverdiener met een gewone middenklasse baan, drie kinderen onderhouden, een huis kopen en twee keer per jaar op vakantie, dat was een hele normale levensstandaard. Helaas is dit volstrekt verleden tijd.

De middenklasse kan het namelijk niet meer. Zij kunnen nauwelijks de broek ophouden en dan heb ik het nog niet eens over de schrijnende verhalen uit de onderklasse, waar een vrouw van tachtig jaar is afgesloten van het gas en op waxinelichtjes moet koken, of mensen die hun medicijnen niet meer kunnen betalen. Er zijn zelfs al vele mensen die de eerste levensbehoefte; voedsel, niet meer kunnen betalen en meerdere dagen rijst eten. Of een jongen die flauw valt van de honger en alleenstaande moeders die uit wanhoop eten moeten stelen voor hun kinderen. En ik kan dat niet veroordelen, naar mijn mening krijgt bij echte armoede zulke misdaad korting. Alleen diegene die ooit heeft geworsteld met armoede, weet hoe ontzettend duur het is om arm te zijn. Armoede is de moeder van misdaad, en zal dus voor een onveilige samenleving zorgen. Dit terwijl Afrikanen uit een onveilige gebieden zijn gevlucht. Het is voor rijke mensen erg moeilijk voor te stellen waarom mensen die willen eten niet gewoon hun bel laten rinkelen. Dit is ook waarom de regering geen idee heeft, hoe dit aan te moeten pakken. Een regering zonder ideeën is als een schip zonder ballast, dat gaat waar de golf het naartoe brengt.

De middelvinger van Rutte

Vroeger kon je nog zeggen: “Afrika, daar ga ik niet wonen, daar hebben ze een instabiele regering die hun eigen zakken vult”. Tegenwoordig is dit niet veel anders in Nederland.

Weer een factor die belangrijk is voor onze democratische rechtstaat die verloren gaat.

De grootste oorzaak van de armoede in Nederland zijn de hoge energieprijzen op dit moment. Deze kosten zijn nergens zo hoog als hier. Dit komt door de hoge belastingen op die energieprijzen. Terwijl de rijen voor de voedselbank de hoek om gaan, verdiend de regering aan gasbaten de afgelopen maanden al meer dan tien miljard euro.

In ons land betaal je 3 euro voor een kuub gas, terwijl je in België 1,60 aftikt. Een interessant detail is, dat Belgen gas uit Nederland gebruiken. Dus onze buren hebben goedkoper gas dan wij, terwijl ze ons gas hebben. Wij als burgers van Nederland betalen zelf de hoogste gasprijs van Europa, terwijl wij zelf gas hebben maar de overheid dat doorverkoopt voor een lagere prijs. Maar waarom betalen wij dan zo veel? Dat komt door de belastingheffing. Zo hebben we de energiebelasting, de opslag duurzame energie en de btw. Bij de huidige gasprijzen zijn die heffingen samen goed voor zo’ n 30% van de totaalprijs. Dus het gas is al duur door die dictator uit Rusland en dan maakt de Nederlandse overheid het nog eens 30% duurder.

Bovendien is het toch belachelijk dat we per jaar 20 miljard kuub gas winnen en daarvan 17,5 miljard exporteren. We zijn dus eigenlijk grotendeels zelfvoorzienend als het om gas gaat. De hoge prijzen zijn nergens voor nodig, we beschikken over een interne gasmarkt.

Naast de hoge energiekosten, is er ook geld nodig om mensen te compenseren. Dan zouden we kunnen beginnen bij het negeren van een andere crisis. Ik heb al eerder aangegeven dat de stikstofcrisis een probleem van het verleden en de toekomst is, niet het heden. Momenteel hebben we grotere problemen. Ieder gezin moet dit jaar 4000 euro neerleggen voor het stikstofpotje. Dit bedrag kunnen de mensen nu goed zelf gebruiken.

Je kunt dus als conclusie trekken dat de overheid met dit beleid meer profiteert van de ellende van de burgers dan dat ze teruggeven aan de burgers. Ik vind het bijna crimineel. Het verschil tussen de huidige regering en de maffia is dat de maffia georganiseerd is.

Toch zie ik de premier niet als crimineel, meer als een zelfbenoemde paus. Hij wil altijd het ‘beste kindje van de klas’ zijn in Europa waardoor we onze wetten nog strenger maken en ons voor doen als gidsland. We zien nu duidelijk dat door dit gedrag van Rutte in de EU de bevolking tekort wordt gedaan, terwijl de eerste taak van de premier het dienen van de bevolking is. Doordat we deze rol aannemen in Europa, hebben we nu een stikstofcrisis en een crisis van koopkracht. Het is tijd voor een dominante rol in de EU waar we tegen de Eurofederalistische ideologie van de Europese Unie ingaan. De Unie was oorspronkelijk bedoeld voor de handel en dus zou je moeten denken dat landen ieder hun eigen oplossingen mogen bedenken. Wat werkt voor Duitsland hoeft niet voor Nederland te werken. Maar in de EU kan dit niet meer. Dit Eurofederalisme leidt ons van de ene naar de andere crisis.

Rutte maakt blunder na blunder, en dat komt doordat zijn beleid te veel gefixeerd is op het systeem en niet op ervaringen van mensen. De huidige bestuurders willen enkel op basis van theoretische modellen en het advies van experts problemen oplossen, terwijl er op dit moment een menselijke manier van besturen nodig is. We moeten ons realiseren dat de samenleving maar in zeer beperkte mate maakbaar is. “Door de huidige manier van besturen komt de democratie los te staan van wat mensen daadwerkelijk meemaken en nodig hebben.” (Duitse filosoof Hannah Arendt).

De heer Staghouwer had het lef om zichzelf af te vragen of hij de juiste man was op de goede plek, en dat antwoord was nee. Mark Rutte kan hiervan leren, hij is ook niet de juiste man op de goede plek.

Zijn we nog vrij?

Een ander vereiste voor een goed functionerende democratische rechtstaat zijn onze grondrechten. Het lijkt erop dat het recht op vrijheid van meningsuiting dat in talrijke grondwetten was vastgelegd nu wordt aangevallen door een nieuw geloof. Veel mensen uit Afrika ontvluchten een religie, ik ga dat ook bijna doen. Alleen vlucht ik voor het “wokisme”. Een term die te vergelijken is met collectivisme. De vrijheid van het individu waar de VVD altijd voor stond is weg, en we zijn in een collectivistische samenleving terecht gekomen waar je niks meer mag en alles woke moet zijn.

Artikel 7 van de grondwet staat onder vuur. Het wokisme richt zich niet meer op gelijkheid maar op uitsluiting onder het mom van inclusie. Het is een groep mensen die vinden dat zij mogen bepalen welke informatie of mening juist is en wat niet juist is. Of wat kwetsend en wat niet kwetsend is. Zij bepalen wie er deugd en wie er niet deugd. Zulke bedreigingen van de vrijheid van meningsuiting, vrijheid van schrijven en handelen, zijn cumulatief in hun effect en leiden, tenzij ze tegengehouden worden, tot een algemeen gebrek aan respect voor de rechten van de burger.

Een democratische rechtstaat heeft een open debat nodig. Dat heeft Fortuyn wel laten zien. Een debat waar je woorden met woorden bestrijdt, waarbij je argumenten bepalen of je gelijk krijgt en niet je gender of kleur.

Vrijheid kan een land uit crisistijden helpen. “Zo is alles dat werkelijk groots en inspirerend is, gecreëerd door een individu dat kon werken in vrijheid” (Albert Einstein).

Afrika heeft de toekomst

Als je zegt dat Afrika de toekomst heeft, kijken mensen je raar aan. Dit komt doordat ze met een eenzijdig beeld naar het continent kijken. Een beeld waarin honger en ellende te zien zijn. Hierdoor wordt het vermogen van de bevolking ontkend om zelf verandering en vooruitgang teweeg te kunnen brengen. Dit is gek, want als we verder kijken dan dat eenzijdige beeld, zie je dat Afrika harder groeit dan andere continenten in economisch opzicht. We staan hier kort voor een nieuw tijdperk; de zogenoemde Afrikaanse ‘Renaissance’.

Afrika is dus economisch gezien het snelst groeiende continent. In het laatste decennium waren 6 van de 10 sterkste groeilanden Afrikaans. Sinds 2005 groeit Afrika zelfs sneller dan Oost-Azië, waar grootmachten als China en Japan ook deel van uitmaken. Maar hoe is die groei nu eigenlijk te verklaren? In de eerste plaats dankt het continent vele inkomsten aan de stijging van grondstofprijzen. Maar de groeispurt kan niet alleen worden toegeschreven aan deze factor. In de Afrikaanse landen zelf zijn er namelijk ook veranderingen. Het beleid is daar druk bezig met het uitbouwen van de telecommunicatie, bovendien halen ze meer inkomsten binnen van toerisme door de modernisering die daar nu plaatsvindt.

Afrika is nog niet van plan te stoppen en pakken door met steeds meer regionale samenwerkingen. Er zijn zelfs plannen voor een Afrikaanse Unie. Het ontwikkelen van economische banden met de buurlanden is een groot agendapunt van de Afrikaanse landen, en als dat lukt zal het zeker bijdragen tot een Afrikaanse eenheid. Vergeet niet dat ook de Europese Unie begon met twee grote en drie kleine landen die wilden samenwerken op het vlak van kolen en staal. Dit moet dus ook kunnen met Afrikaanse grondstoffen.

Politiek gezien ontgroeien steeds meer Afrikaanse landen de koloniale erfenis door het ontwikkelen van nieuwe vormen van democratie en beter bestuur. De gemiddelde levensomstandigheden gaan erop vooruit, oorlog en ziekte nemen af en de machten worden steeds stabieler. Hiermee heeft Afrika naast de factor ‘economische groei’, een tweede factor te pakken voor een democratische rechtstaat. 

De toekomstvoorspellingen zijn dat Afrika in de komende jaren het machtigste continent op aarde kan worden. De Afrikaanse families worden kleiner, maar de Afrikaanse bevolking neemt sterk toe. Er is daar dus niet zoals hier sprake van vergrijzing maar vergroening. Deze ontwikkeling kan Afrika op de middellange termijn een demografische bonus opleveren. Waar voor ons de gouden eeuw achter ons ligt, heeft Afrika de gouden eeuw nog voor zich.

Zoals Nelson Mandela al zei: “Afrika’s Renaissance is zonder twijfel aanstaan – en het is onze de taak om het continent door getijden van de geschiedenis te leiden.”

Ik vertrek

Voor de ‘goed functionerende’ democratische rechtstaat hoef je hier dus niet te zijn.

Mijn koffers staan klaar, vliegtickets geboekt, klaar voor vertrek. Op naar Afrika, tenzij er een kabinetscrisis komt, dan zie ik nog hoop. Dat is de enige crisis die we op dit moment nodig hebben. Ik denk maar zo, als een volk de regering krijgt die het verdient, wanneer zullen we het verdienen om er niet een te hebben?

Nederland bloedt. Het kabinet heeft geen idee welke zorgen mensen hebben en welke pijn zij ervaren. De hoge energieprijzen zijn op dit moment het lek van ons zinkende schip. Er is een crisis van energie door verschillende keuzes uit het verleden. Jarenlang is kernenergie gesaboteerd en onze eigen fossiele productie onmogelijk gemaakt. We moesten inzetten op de onbetrouwbare zon en wind. Nu dreigt een koude winter en krijgt Rusland de schuld, maar iedere zelfreflectie ontbreekt. Alles lijkt groen en woke te moeten, en de burger is slechts een sta-in-de-weg.

Op dit moment is de armoede in Nederland het grootste probleem. Armoede verwoest families, gemeenschappen en naties. Het veroorzaakt instabiliteit, politieke onrust, en zorgt voor conflicten. Bovendien leerde Nelson Mandela ons dat zolang armoede bestaat, er geen echte vrijheid bestaat. De vrijheid wordt dus onder vuur genomen door de armoede en het wokisme.

Ik blijf het gek vinden dat Afrikanen vluchten voor een onveilige situatie, vervolgens het ene veilige land na het andere voorbijlopen in een continent die de gouden eeuw voor zich heeft en dan kiezen voor Nederland. Een land dat kampt met armoede, criminaliteit, beperkte vrijheid en ook nog eens bestuurd wordt door een paar elitaire zakkenvullers in Den haag. Afrika ontwikkelt de populaire democratische rechtstaat waar iedereen naar Nederland voor komt, terwijl die van ons afbreekt. Ik zou mijn toekomst toch willen opbouwen in Afrika, een continent dat ernaar smacht om in zijn oude glorie te worden hersteld, om erkenning te krijgen voor zijn eeuwenoude bijdrage aan de economie, cultuur en kunsten, en om opnieuw voorop te lopen op zoveel terreinen van de vooruitgang van de mens.

Het zal wennen worden in Afrika. Al zijn de verschillen niet eens zo groot. In Afrika slaan primitieve Afrikanen met stokken op de grond en uiten daarbij hartverscheurende kreten. De antropologen noemen dat elementaire expressie. Bij ons heet dat golf. Laat u maar weten of u meegaat.

“Afrika heeft de wereld iets te geven, iets waar de hele wereld met smart op zit te wachten – een herinnering aan het feit dat we meer zijn dan de som der delen; een herinnering dat strikt individualisme slopend is. We zijn geschapen om samen te zijn, om relaties te hebben.”

(Desmond Tutu, Zuid-Afrikaans geestelijke en mensenrechtenactivist).

Afbeelding: Een zee aan hoogspanningsmasten in Eskom (Zuid-Afrika). Afbeelding van: Trouw.nl (Bram Lammers).